Nie kupujmy pod wpływem emocji (impulsu) psa dziecku. Bowiem pociechy szybko nudzą się nowymi zabawkami, pies może będzie atrakcyjny trochę dłużej – dopóki będzie słodkim szczeniakiem, wzbudzającym podziw większości przechodniów, sąsiadów, kolegów i koleżanek. Lecz po kilku miesiącach euforia minie, zaczną się problemy wychowawcze, a pies stanie się przykrym obowiązkiem. Dziecko pewnie zacznie się wymigiwać od obowiązków i większość spadnie na rodziców, nawet jeśli wcześniej błagało na kolanach i obiecywało, że będzie się psem zajmować. Pamiętajmy, jeśli decydujemy się na czworonoga, musi to być uzgodnione ze wszystkimi członkami rodziny. Odpowiedzialność za wychowanie zwierzaka spada jednak na rodziców. Latorośle mogą ewentualnie pomagać w zadaniach. W każdym razie nie wolno podejmować decyzji pod ich presją. Zawsze możemy powiedzieć, że musimy się nad tym zastanowić. Dobrze jest wyznaczyć dziecku realne cele, które musi osiągnąć, aby dostać psa. Tylko pamiętajmy o tym, że jeśli złożymy obietnicę, nie będziemy mogli się już z tego wycofać, więc zastanówmy się, czy rzeczywiście tego chcemy. Jeśli dziecku naprawdę zależy, będzie dążyć do zrealizowania zadań. Mamy też inną możliwość, żeby sprawdzić dziecko – zaproponujmy mu najpierw inne, mniejsze zwierzę, na przykład chomika, myszkę bądź kanarka. Łatwo wtedy zaobserwować, czy jest ono obowiązkowe.
Pies domowy jest najbardziej zróżnicowanym gatunkiem na świecie. Jak więc wybrać odpowiednią rasę? Ludzie często przy wyborze kierują się popularnością czworonogów lub ich wyglądem zewnętrznym. Zdarza się także, że kupują je dziecku, które samo dokonuje wyboru swojego wymarzonego pupila. Zanim zdecydujemy się na konkretną rasę, rozważmy pewne takie oto cechy psa oraz naszą aktywność (czy warunki panujące w domu oraz te zewnętrzne):
1). Wielkość – przyjęło się dzielić rasy na miniaturowe, małe, średnie, duże i olbrzymie. Jeśli chcemy dużego psa lub olbrzyma, zastanówmy się, czy mamy dla niego odpowiednie warunki i czy damy sobie radę z jego ułożeniem. Pamiętajmy o tym, że im większy pies, tym może być trudniejszy do opanowania. Nieprawdą jest, że dog niemiecki jest oazą spokoju. Pamiętajmy o tym, że jest wiele temperamentnych i agresywnych dogów. Podobny mit pokutuje o owczarku niemieckim. Rzekomo jest to idealny pies stróżujący – bardzo podatny na szkolenie. W rzeczywistości jest to jedna z trudniejszych ras i nie nadaje się dla osób niedoświadczonych. Owszem, jest podatna na szkolenie, ale wymaga też dużo ruchu i pracy z człowiekiem, w przeciwnym wypadku może stać się nie do zniesienia, podobnie zresztą jak border collie. Jeśli ma to być nasz pierwszy czworonóg, lepiej pomyślmy o rasie małej, ewentualnie średniej, ale uwaga – te psy potrafią być dość głośne, niektóre mają nawet opinię szczekaczy lub są żartobliwie nazywane systemem wczesnego ostrzegania.
2). Aktywność psa – każdy pies potrzebuje ruchu, jeden więcej, inny mniej. Kiedy decydujemy się na rasę pracującą typu siberian husky, border collie lub owczarek niemiecki, będziemy musieli zapewnić mu dużo ćwiczeń fizycznych.
3). Nasza aktywność – czy będziemy w stanie podołać jego potrzebom energetycznym lub czy pupil zdoła podołać naszym?
4). Temperament – jakiego chcemy mieć pupila – spokojnego, energicznego, a może nastawionego na pracę z człowiekiem? A może takiego, który chadza własnymi drogami (na przykład beagle)?
5). Przeznaczenie – jeśli planujemy trenować jedną z dyscyplin kynologicznych, wybierzmy taką rasę, która ma ku temu predyspozycje, na przykład aglility lub frisbee – border collie, weight pulling – amstaff, malamut itp. Kiedy interesuje nas pies stróżujący, poszukajmy wśród osobników, które mają rozwinięty instynkt stróżowania (owczarek środkowoazjatycki owczarek niemiecki lub inne mniejsze rasy). Jeżeli chcielibyśmy typowego kanapowca, to najlepiej szukać wśród małych czworonogów (na przykład maltańczyk, mops, cavalier king charles spaniel). Jeśli potrzebujemy psa, który ma świetny węch i będzie pomagał w tropieniu, pomyślmy i zwierzętach myśliwskich (na przykład gończy polski, ogar polski, beagle).
6). Rodzaj włosa – niektóre rasy wymagają dużo zabiegów pielęgnacyjnych, inne mniej. Niektóre psy mają sierść, którą gubią na każdym kroku – zostaje na meblach, podłodze, ubraniach. Wiąże się z tym między innymi kwestia alergii. Czworonogi, które mają włosy, a nie sierść, w mniejszym stopniu uczulają alergików, ponadto nie gubią włosów (na przykład pudel, yorkshire terier, czarny terier rosyjski), jednak niekoniecznie nadają się dla pedantów, gdyż na długim włosie zbiera się błoto lub resztki jedzenia. Warto także wiedzieć, że są zwierzęta, wymagające specjalistycznego strzyżenia (między innymi pudel, bichon frise), a inne potrzebują trymowania (teriery, sznaucery).
7). Żywienie – dowiedzmy się, jakie wymagania ma wybrana przez nas rasa pod kątem ilości niezbędnego pożywienia. Pamiętajmy o tym, że niektóre psy wymagają specjalistycznych karm.
8). Podatność na choroby – trudno zdecydować, które choroby są mniej uciążliwe, jednak dobrze wiedzieć, na jakie choroby jest podatna rasa, którą wybierzemy (na przykład udar cieplny, dysplazja stawów biodrowych, choroby serca, skręt żołądka).
9). Alergicy w domu – niektóre rasy są bardziej alergizujące niż inne, ale warto pamiętać o tym, że nie ma psów całkowicie hipoalergicznych.
10). Czujność (poziom hałasu) – jeśli mieszkamy w bloku, a sąsiedzi nie tolerują hałasu, dobrze się zastanówmy nad wyborem pupila, aby nie mieć z nimi w przyszłości problemów. Z kolei osoby mieszkające w domu pod miastem z reguły poszukują psa, który będzie alarmował, kiedy w pobliżu dzieje się coś niepokojącego.